sobota, 13 sierpnia 2016

Gamardżobat

 Ten wyjazd jest dla nas przełomowy nie tylko dlatego, że jesteśmy tak daleko od Polski pierwszy raz z czwórką dzieci, ale też ze względu na użycie nowych dla nas - jak na dotychczasowe podróże - technologii. Mogliście się domyśleć,  widząc polskie znaki, że bloga piszemy teraz spokojnie w łóżku na komórce,  zamiast siedzieć w ciasnej kawiarence, poskramiając rozwrzeszczane dzieciaki. I to jest fajne, gorsze jest tylko uzależnienie od darmowego WI-FI oraz fakt, ze podczas całego dnia wędrówek po Tbilisi nie spostrzegliśmy żadnego internet cafe.


 Ale zanim zaczęliśmy się po południu szwendać po stołecznej starówce, przeżyliśmy o świcie ciekawe doświadczenie. Taksówkarz przy pierwszych promieniach słońca wysadził nas przed blokiem w stanie surowym, który nie w pełni został oddany do użytku. Gdy zaczęliśmy szukać naszej kwartiry okazało się, że domofony na klatkach nie działają,  a nieliczne zamieszkałe już mieszkania nie zostały opatrzone numerami. Zmęczeni nocnym lotem błąkaliśmy się wiec po pietrach i klatkach, niecierpliwie szukając upragnionego łóżka. Gdy w mieszkaniu, które wedle naszych rachub miało numer 16, nikt nie odpowiedział, okazało się, że nie działa mi roaming w komórce ... Na szczęście nasze poranne dobijanie usłyszała właściwa osoba czyli nasza gospodyni, która zaprowadziła nas zupełnie gdzie indziej niż pukaliśmy.
Jako że mieszkamy właściwie na budowie i zasnąć było ciężko, musieliśmy przesunąć ambitniejsze plany na bliżej nieokreśloną przyszłość i udać się na zwiedzanie miasta w upale południa.

 W Tbilisi podoba nam się to, że mieszkając prawie jak na ursynowskim blokowisku, czujemy się jak w domu. Mamy już swoje miejsce, gdzie kupujemy chaczapuri, osiedlowy sklep, niezwykle głębokie metro już nie ma dla nas tajemnic ... Na razie wiec trud podróży z czwórką dzieci nie różni się niczym od tego codziennego. Ale tbiliska starówka w urokliwy sposób łączy w sobie tradycję z nowoczesnością. Za prastarością grodu przemawiają wiekowe cerkwie, których wejścia znajdują się kilka metrów poniżej ulicy, drewniane balkony (pomalowane na jaskrawe kolory) domów w stylu orientalnym, łaźnie tureckie czy perska twierdza. A tej wypracowanej przez stulecia harmonii nie zakłóca,  a nawet powiedziałbym wzbogaca - szkło i stal. Kolejka linowa (jedyna pewnie dzisiejsza atrakcja dla dzieciaków) przenosi tłumy turystów bardzo sprawnie i mega tanio na wzgórze, skąd widać całe miasto,  w tym również futurystyczny pieszy Most Pokoju i inne fantazyjne gmachy wybudowane w ostatnich latach. Tbilisi to po prostu europejska stolica, choć dostawca naszego ubezpieczenia twierdzi inaczej.


Brak komentarzy: